تا به کی اِی دل دیوانه به دام هــــــــوسی
نَگذاری که من آسوده برآرم نفـــــــــسی
گِریَد و سوزد و اَفروزَد و نابود شود، هر که چون شمــــــع بخَندَد به شب تارکسی
بی گمان دست در آغـــــوش نگارش ببرند
هرکسی بوسه سِتاند ز لب یارکسی
در دیاری که نیست کسی یار کسی
یارب ای کاش نیفتد به کسی کار کسی